Παρά
τον ευχάριστο καιρό, οι πρώτες βροχές επιβεβαιώνουν τον ερχομό του φθινοπώρου. Ας
το υποδεχτούμε με ένα ποίημα που από την αρχή ήταν προορισμένο να γίνει τραγούδι
και πράγματι έγινε από μερικούς πολύ αγαπημένους Γάλλους τραγουδιστές.
Είναι
το γνωστότατο ποίημα του Paul
Verlaine «Chanson d’automne» («Φθινοπωρινό
τραγούδι), από τη συλλογή του Poèmes saturniens (Σατούρνια ποιήματα) που εκδόθηκε το 1866.
 |
Πορτραίτο
του Paul Verlaine
από
τον Gustave Courbet (1871) |
Λυρικός και μελαγχολικός, μποέμ και παθιασμένος, ο Verlaine έζησε μια ζωή θυελλώδη από κάθε άποψη. Ποιητής καταραμένος, μαζί με τον αγαπημένο του Arthur Rimbaud, o «φτωχός Lelian» είναι ο τυπικός εκπρόσωπος του συμβολισμού και της Décadence.
Το
ποίημά του, με μια ιδιαίτερη μουσικότητα, με πολλά μαλακά, υγρά και έρρινα, σύμφωνα,
με τον ήχο του βιολιού από τον δεύτερο στίχο να ακούγεται στο αυτί, διακρίνεται
από μια διάχυτη μελαγχολία, που στήνει ένα υφάδι ανάμεσα στο εξωτερικό και στο
εσωτερικό (την ψυχή του ποιητή) τοπίο, για τον χρόνο που φεύγει, τον εφήμερο και
απροσδιόριστο.
Το
ακούμε σε απαγγελία:
Τραγούδι
το έκανε το 1940 ο Charles
Trénet:
Επίσης,
το τραγούδησε ο Leo Ferré:
Και
ο Georges Brassens με τη βαθιά φωνή του:
Και το παράδοξο. Η
πρώτη στροφή του φθινοπωρινού τραγουδιού, ελαφρά τροποποιημένη, χρησιμοποιήθηκε καλοκαιριάτικα, στις 5 Ιουνίου 1944, στις 9:15 το βράδυ, από το Radio Londres, ως κώδικας για να πληροφορηθεί με αυτόν το δίκτυο της γαλλικής αντίστασης που ονομαζόταν «Ventriloquist» για την επικείμενη απόβαση των
συμμάχων στη Νορμανδία (operation
overlord). Οι Ναζί κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν
το μήνυμα και να προετοιμάσουν ως έναν βαθμό την αντεπίθεσή τους.
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου